تعریف آسیب SLAP شانه - Superior Labrum Anterior to Posterior
آسیب SLAP به پارگی لابروم (لبه غضروفی دور گلنویید) در بخش فوقانی مفصل شانه گفته می‌شود که از قسمت قدامی (جلویی) تا خلفی (پشتی) کشیده می‌شود. محل اتصال تاندون لانگ هد بای‌سپس به لابروم معمولاً درگیر است. این آسیب معمولاً در ورزشکارانی که فعالیت‌های بالای سر دارند (مانند پرتاب، شنا یا والیبال) رخ می‌دهد.
علت‌ها:
- حرکات تکراری بالای سر (Overhead throwing)
- سقوط بر روی دست باز شده
- کشیده شدن ناگهانی بازو به سمت عقب
- فشارهای مزمن به تاندون بای‌سپس
- تصادفات یا ضربه‌های مستقیم به شانه
علائم بالینی:
- درد عمقی و مبهم در شانه، به‌ویژه هنگام بالا آوردن یا چرخش بازو
- احساس گیر کردن، تق تق یا قفل شدن در مفصل شانه
- ضعف یا بی‌ثباتی در حرکات پرتابی یا بالای سر
- درد شبانه یا هنگام دراز کشیدن روی شانه درگیر
تشخیص بالینی:
- شرح حال دقیق و معاینه بالینی شامل:
- • تست O'Brien (فعال و غیر فعال)
- • تست Biceps Load II
- • تست Crank
- MRI همراه با تزریق ماده حاجب (MR arthrography) دقیق‌ترین روش برای مشاهده پارگی SLAP
تشخیص افتراقی:
- تاندینوپاتی یا پارگی تاندون بای‌سپس
- ایمپینجمنت سندروم
- پارگی جزئی یا کامل روتاتور کاف
- شانه ناپایدار (Instability)
- آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولار
درمان فیزیوتراپی:
1. فاز حاد:
- کاهش التهاب با یخ، الکتروتراپی و استراحت نسبی
- اجتناب از حرکات بالای سر یا حرکات پرتابی
2. فاز تحت‌حاد:
- تمرینات دامنه حرکتی در محدوده بدون درد
- تمرکز بر ثبات اسکاپولا و تقویت عضلات روتاتور کاف
- تمرینات ایزومتریک عضلات اطراف شانه و بای‌سپس
3. فاز بازگشت به فعالیت:
- تمرینات مقاومتی پیشرونده (الاستیک، وزنه)
- تمرینات فانکشنال مخصوص ورزش یا کار روزمره
- تمرینات حس عمقی و بازآموزی حرکتی
درمان جراحی:
در موارد پارگی‌های شدید یا در ورزشکاران حرفه‌ای، درمان جراحی شامل ترمیم لابروم با لنگرهای بخیه‌ای انجام می‌شود. پس از جراحی، فیزیوتراپی اصولی برای بازگشت عملکرد الزامی است.
پیش‌آگهی:
در آسیب‌های خفیف، بهبودی با درمان غیرجراحی معمولاً موفقیت‌آمیز است. در موارد شدیدتر یا همراه با بی‌ثباتی، جراحی و توانبخشی طولانی‌تر مورد نیاز است. بازگشت به ورزش حرفه‌ای ممکن است ۴ تا ۶ ماه زمان ببرد.