تاندونیت شانه یکی از دلایل شایع درد در ناحیه شانه است که معمولاً در اثر التهاب یا تحریک تاندون‌های عضلات اطراف شانه ایجاد می‌شود. تاندون‌ها بافت‌هایی هستند که عضله را به استخوان متصل می‌کنند، و در شانه این تاندون‌ها نقش مهمی در حرکت و پایداری مفصل دارند. مهم‌ترین عضلاتی که درگیر این وضعیت می‌شوند عضلات روتاتور کاف هستند، به‌ویژه تاندون عضله سوپرااسپیناتوس که بیشتر از سایر تاندون‌ها تحت فشار قرار می‌گیرد.
وقتی تاندون‌ها به دلیل استفاده بیش‌از‌حد، حرکات تکراری یا فشار ناگهانی دچار آسیب شوند، ممکن است ملتهب شوند و درد، ضعف یا محدودیت حرکتی ایجاد کنند. افرادی که فعالیت‌هایی با دست بالا انجام می‌دهند (مثل نقاشان، معلمان، آرایشگران و ورزشکاران رشته‌هایی مثل والیبال یا تنیس) بیشتر در معرض این آسیب هستند.
علائم معمول تاندونیت شانه شامل درد در قسمت جلویی یا جانبی شانه، به‌ویژه هنگام بلند کردن دست یا خوابیدن روی شانه درگیر است. گاهی درد به بازو نیز انتشار می‌یابد. در مراحل اولیه، این درد ممکن است فقط هنگام فعالیت احساس شود، ولی با پیشرفت التهاب ممکن است در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد.
تشخیص تاندونیت معمولاً با گرفتن شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. فیزیوتراپیست با بررسی دامنه حرکتی شانه، انجام تست‌های مقاومتی و لمس نواحی خاص، محل دقیق التهاب را مشخص می‌کند. در صورت لزوم، تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI برای تایید تشخیص استفاده می‌شود.
درمان تاندونیت شانه معمولاً غیرجراحی است و با فیزیوتراپی و اصلاح فعالیت‌ها بهبود می‌یابد. در مراحل اولیه، استراحت نسبی، استفاده از یخ و کاهش فعالیت‌هایی که درد ایجاد می‌کنند توصیه می‌شود. سپس تمرینات کششی و تقویتی برای بهبود انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات شانه آغاز می‌شود. همچنین اصلاح وضعیت بدن و آموزش نحوه صحیح انجام حرکات روزمره نقش مهمی در پیشگیری از عود آسیب دارد.
بیشتر افراد با رعایت توصیه‌های درمانی و انجام منظم تمرینات، در عرض چند هفته تا چند ماه بهبودی کامل پیدا می‌کنند و می‌توانند به فعالیت‌های روزمره یا ورزشی خود بازگردند.